Rewers
  • Dołącz do Rewersu!
  • Spójrz
  • Usłysz
  • Dotknij
  • Posmakuj
  • Odetchnij
  • O Nas
Tematy
E-kultura Ekowers Europejskie Fakt czy Fałsz Fantastyka dla laika Felietony Film Filozofia Kroniki Dźwięków Literatura Macarons Muzyka Recenzje Rozmowy Musicalowe Rozmowy Rewersowe Teatr Wywiady Zawód Zwierzęta od podstaw Złe Poradniki Złota Kamera Я
Archiwum
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • lipiec 2021
  • czerwiec 2021
  • maj 2021
  • kwiecień 2021
  • marzec 2021
  • luty 2021
  • styczeń 2021
  • grudzień 2020
  • listopad 2020
  • październik 2020
  • wrzesień 2020
  • sierpień 2020
Rewers
  • Spójrz
  • Usłysz
  • Dotknij
  • Posmakuj
  • Odetchnij
  • O Nas
  • Spójrz

RPG

  • Mateusz Szczepański
  • 2022-12-09
  • czas czytania 4 min

Czyli o roleplayu, który nie odbywa się w łóżku.

Grafika: Pau Malicka

RPG. Skrótowiec, który ostatnimi czasy zdobywa popularność w mainstreamie. Celebryci coraz częściej mówią głośno, że też w to grają. Ów akronim pojawia się również na uniwersytetach – zarówno w kontekście naukowym, jak i rozrywkowym. Przykładowo: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w grudniu tego roku zorganizował warsztaty tworzenia postaci w RPG. Coraz więcej osób przyjeżdża także na konwenty fantastyki, czyli zloty fanów fantasy, na których – jeśli jeszcze sami nie dowiedzieli się, co to właściwie znaczy – na pewno usłyszą ten skrótowiec.

RPG – Role Playing Games. Są to gry, w których uczestnicy wcielają się w różne role, by razem ze znajomymi odtwarzać w wyobraźni rozmaite przygody. W Polsce przyjęło się angielskie określenie RPG (czytane po polsku erpegie), ale powstały również liczne tłumaczenia: gry wyobraźni, gry narracyjne, gry fabularne, czasami słyszy się również nazwę gry papierowe. Ostatnie określenie nawiązuje do tego, czym RPG były na samym początku – grami, do których rozegrania potrzeba było papieru, czegoś do pisania, zestawu specjalnych kostek oraz wyobraźni. Obecnie można grać w bardziej uwspółcześnioną wersję – online poprzez różne komunikatory. Poza tym na świecie powstaje coraz więcej cRPG (Computer RPG), czyli komputerowych odpowiedników opisywanych tu gier. Jednak to oryginalne, pierwsze RPG jest rozgrywką, która odbywa i wizualizuje się w wyobraźni, monitor czy ekran okazują się zbędne.

Odbywające się podczas gry przygody dzieją się w różnych uniwersach. Można przenieść się do, stworzonego przez Tolkiena, świata Władcy Pierścieni, polecieć do zakamarków odległej galaktyki z Gwiezdnych Wojen, zawitać na Dziki Zachód, krzątać się po bibliotekach w poszukiwaniu informacji o Przedwiecznych z lovecraftowskiego Cthulhu, stać się wampirem we współczesnym świecie czy zrobić wszystko to, na co pozwolą skrzydła fantazji. Uczestników ogranicza tylko wyobraźnia – i to jest w tym najpiękniejsze!

A właściwie – prawie tylko. W każdym RPG – jak to w grach bywa – istnieje zbiór zasad, tzw. mechanika. Są to przemyślane reguły, na podstawie których odbywa się rozgrywka. W większości systemów istnieje podział na graczy i mistrza gry (czasem nazywanego inaczej, na przykład bajarzem czy mistrzem podziemi – różne podręczniki opisujące zasady lubią nadawać tej roli swoją własną nazwę).

Kim jesteśmy, dokąd zmierzamy?

W czasie rozgrywki wszyscy uczestnicy (poza mistrzem gry) mają przed sobą kartę postaci –notatkę ze wszelkimi informacjami o odgrywanej osobie, takimi jak: imię postaci, jej nazwisko, wiek, rasa, wygląd, motywacje, marzenia, aspiracje, profesja, rzeczy, które posiada oraz to, jakie ma umiejętności, siłę czy poziom inteligencji. Jest tu również zawarta historia postaci sprzed rozpoczęcia rozgrywki. Gracze po kolei opisują czynności wykonywane przez stworzoną przez nich istotę (istotę, gdyż to nie zawsze jest człowiek!), a mistrz gry opowiada o otaczającym postacie świecie oraz o pozostałych jego mieszkańcach. Jest odpowiedzialny również za stworzenie scenariusza, za którym gracze prawdopodobnie będą podążać.

Scenariusz może być trochę mylącą nazwą. Czasem jest on bardzo dokładny – liniowo pokazuje, co się pojawi w rozgrywce i to, jak będzie ona przebiegać. Są jednak mistrzowie gry preferujący tworzenie scenariuszy luźniejszych – zapisują sobie tylko ogólne wydarzenia, przez które drużyna powinna przejść, albo wręcz niczego nie zapisują i prowadzą RPG, improwizując.

Niezależnie od tego, czy scenariusz jest opisany bardziej lub mniej precyzyjnie, grze zawsze towarzyszą dodatkowe zasady. W większości przypadków dotyczą one wykorzystywania nietypowych kości do gry. Poza sześciościennymi, używa się również kości o czterech, ośmiu, dziesięciu, dwunastu czy nawet dwudziestu ściankach. Wykorzystywane są w celu odzwierciedlenia, że w życiu nie wszystko się udaje. Postacie to niekoniecznie (bo i tak się może zdarzyć) superbohaterowie, którym zawsze każda czynność wychodzi. Przykładowo: żeby bohater trafił uciekającego wroga z łuku, musi na konkretnej kostce wyrzucić wystarczająco wysoki wynik. Jeśli tak się stanie – trafi. Jeśli nie – strzała poleci obok, a przeciwnikowi uda się wymknąć.

Wznoszenie toastów w klimatycznych, murowanych holach zamków, pościgi dyliżansami czy ratowanie wieśniaków przed wilkołakiem niczym wiedźmin – wszystkie te historie dzieją się w wyobraźni podczas tzw. sesji. Niektórym może się kojarzyć z okresem egzaminacyjnym na studiach, jednak tak właśnie nazywa się spotkania, podczas których – przez zazwyczaj kilka godzin – gra się w RPG.

Trudne początki

Ale jak właściwie zacząć? Wystarczy znaleźć kilkoro znajomych, którzy chcą zacząć przygodę – zazwyczaj cztery lub pięć osób, spośród których jedna zostanie mistrzem gry. To do niej będzie należała największa odpowiedzialność za to, jak przebiegnie rozgrywka. Przed pierwszym spotkaniem warto, aby mistrz poczytał lub pooglądał, na przykład w sieci, poradniki dotyczące tego, jak prowadzić sesję. Co prawda nie jest to konieczne, ale miłym ułatwieniem początków jest DriveThruRPG. Można tam znaleźć sporo darmowych starterów – krótkich, gotowych scenariuszy oraz opisy zasad konkretnego systemu. Wszystko to, co potrzebne, by rozpocząć rozgrywkę.

Jeśli jednak mistrz gry jest trochę ambitniejszy, to może zakupić – czy to w wersji papierowej czy elektronicznej – podręcznik do RPG. Bardzo często jest to obszerna książka (albo kilka książek), opisująca zasady systemu oraz świat, w którym będzie toczyć się gra. Podręczniki omawiają wiele uniwersów, więc nie powinno być problemu ze znalezieniem odpowiadającego gustom całej grupy. Przykładowe tytuły to: Dungeons & Dragons, Warhammer, Zew Cthulhu, Cyberpunk 2020, Neuroshima, Świat mroku, Dark Heresy, Obcy: Gra fabularna czy 7th Sea. Na podstawie takiego podręcznika mistrz gry może stworzyć swój własny scenariusz, chociaż przy pierwszym spotkaniu z RPG warto skorzystać ze startera, który znacznie ułatwi rozgrywkę.

Jeśli nie masz wśród znajomych osób, które byłyby zainteresowane grą – nic straconego. Na konwentach fantastyki oraz w sieci można znaleźć wiele osób, które chętnie przygarną do swojej grupy, by wspólnie grać w RPG. Społeczność gier fabularnych jest naprawdę otwarta na nowych graczy. Widać to choćby po szacunkach liczb, ilu w Polsce mamy pasjonatów tej cudownej rozrywki – podobno jest nas już ponad sto tysięcy, a, skoro doczytałeś ten tekst do końca, to jest szansa na to, że zaraz nasza społeczność powiększy się o kolejną osobę.

Grafika: Pau Malicka
Tematy
  • E-kultura
  • Я
Podobne Artykuły
Przeczytaj

Dlaczego jaszczury rządzą światem?

  • Katarzyna Branowska
Przeczytaj

Jak czytać: Stephen King od podstaw

  • Dominik Tracz
Przeczytaj

Stoicyzm grecki. Ogólny charakter i najważniejsze idee filozofii stoickiej

  • Milena Jaworska
Rewers
  • O Nas
  • Kontakt
  • Dołącz do Rewersu!
Kultura z innej strony

Input your search keywords and press Enter.